Mariene huisjesslak. Tot 20 mm, dier groter. In Nederland groot, elders in Europa ca. 9 x 8 mm. Horentje glasachtig doorschijnend wit, bij levende dieren is de mantel er geheel omheen gegroeid, waardoor het een zeenaaktslak lijkt. Zeer dunschalige schelp met 2-3 windingen, de laatste groot en oorvormig. Geen operculum. Oppervlak met alleen onregelmatige groeilijnen. Dier: koptentakels lang en glad, ogen op verdikking aan de basis. Mantel sponsachtig met wratten. Opstaande sifo aan de voorkant. Lichaamskleur grijswit, geelbruin tot paarsbruin of roze met vaak lichte of donkere vlekken. Zeeland. Oosterschelde.

Lees meer

Zee-egel. Mariene soort. Regelmatige zee-egel van 4,5 cm. Rond, met een platte onderkant en stevige stekels. tot 1,5 cm. Op en tussen de stekels zit vaak materiaal, b.v. zeesla of stukken schelp. De dieren zijn vaak te vinden tussen kieren en spleten van stenen op strekdammen etc., in het sublitoraal en soms litoraal langs de hele kust en op mossel- en oesterbanken.  Lees meer

Zeevis. Min of meer ronde vis tot 30 cm, met een brede platte kop met veel stekels. Ook de eerste van de twee rugvinnen heeft stevige stekels. Vlekkerig bruin tot groen. Soms bijna exotische kleuren: rood, roze en geel. In de paaitijd is de buik van het mannetje rood, die van het vrouwtje oranje. Ze jagen vooral 's nachts. Vrij algemeen in de Nederlandse wateren en langs de kust. Lees meer

In 1965 werd het Krammer-Volkerak afgescheiden van de Grevelingen door de bouw van de Grevelingendam. Tot 1987 kwam er via de Oosterschelde zout water in het Krammer-volkerak en was er nog getij. Bij hoogwater stonden de Hellegatsplaten bijna helemaal onder water, om met eb weer droog te vallen. Met de bouw van de Oesterdam in 1986 en de Philipsdam in 1987 is het getij verdwenen en is het gebied een zoetwater meer geworden. Het waterniveau wordt constant gehouden rond 0 NAP. Veel schorren en slikken vielen hiermee permanent droog of werden voorgoed onderwater gezet. Het grondwater is op sommige plekken nog zout, maar langzaam aan begint ook dat te verzoeten. Lees meer

In 1965 werd het Krammer-Volkerak afgescheiden van de Grevelingen door de bouw van de Grevelingendam. Tot 1987 kwam er via de Oosterschelde zout water in het Krammer-volkerak en was er nog getij. Bij hoogwater stonden de Hellegatsplaten bijna helemaal onder water, om met eb weer droog te vallen. Met de bouw van de Oesterdam in 1986 en de Philipsdam in 1987 is het getij verdwenen en is het gebied een zoetwater meer geworden. Het waterniveau wordt constant gehouden rond 0 NAP. Veel schorren en slikken vielen hiermee permanent droog of werden voorgoed onderwater gezet. Het grondwater is op sommige plekken nog zout, maar langzaam aan begint ook dat te verzoeten. Lees meer