Bleke knuppelslak
Eubranchus pallidus
|
Bleke knuppelslak
Eubranchus pallidus
Zeenaaktslak. Tot 23 mm. Rhinoforen ca. twee keer zo lang als de tentakels. De rug is dicht bezet met gezwollen papillen, gerangschikt in tot 10 schuin oplopende rijen van maximaal 7 papillen per rij, alle met een spitse punt. Aan de zijkanten is de voet dicht bezet met korte en minder gezwollen papillen. Schaars. Noordzee, Ooster- en Westerschelde, Waddenzee.
Item 1 of 0
| Bleke knuppelslak | Eubranchus pallidus | | Zeenaaktslak. Tot 23 mm. Rhinoforen ca. twee keer zo lang als de tentakels. De rug is dicht bezet met gezwollen papillen, gerangschikt in tot 10 schuin oplopende rijen van maximaal 7 papillen per rij, alle met een spitse punt. Aan de zijkanten is de voet dicht bezet met korte en minder gezwollen papillen. Schaars. Noordzee, Ooster- en Westerschelde, Waddenzee. | Afmetingen: Tot 23 mm.
Kleur: De lichaamskleur is grijswit, met voor op de rug meestal roodbruine tot oranje vlekken. Zowel het lichaam als de cerata hebben zeer karakteristieke oranjebruine vlekjes en verder ook witte puntjes. De cerata zijn aan de top transparant, met vlak daaronder wit pigment dat de cnidosac maskeert en waarover een goudgele tot lichtbruine pigmentring kan liggen. De rhinoforen en tentakels hebben in het midden vaak een bruine band en de uiteinden zijn wit gespikkeld. De pigmentering is variabel.
Vorm: De rhinoforen zijn ca. twee keer zo lang als de tentakels. De rug is
dicht bezet met gezwollen papillen, gerangschikt in tot 10 schuin
oplopende rijen van maximaal 7 papillen per rij, alle met een spitse
punt. Aan de zijkanten is de voet dicht bezet met korte en minder
gezwollen papillen.
Eieren: Eisnoeren zijn meestal aan het eind van de lente of in de zomer aangetroffen. Ze worden op het voedsel afgezet en vormen een variabel gedraaid plat lint, met minder dan twee windingen. | | Noord-Atlantische soort, IJsland, Barentszzee, Noorwegen, via de Britse Eilanden tot in de westelijke Middellandse Zee. Elders ook in Noordoost-Amerika. In Nederland sinds 1951 sporadisch autochtoon aangetroffen in de Westerschelde bij Vlissingen, in de Noordzee, bij Texel en Den Helder en op aangespoelde voorwerpen op onze stranden. Vanaf 1986 ook bekend uit de Oosterschelde, waar de dieren vooral in het centrale en westelijke gedeelte leven. Er zijn ook meerdere waarnemingen uit het zuidwestelijke Grevelingenmeer uit de periode 2006-2012.
Opmerking: Mogelijk betreft een deel van deze waarnemingen de Witgezoomde knuppelslak. | In het sublitoraal op hard substraat in al dan niet beschutte gebieden, waar het voedsel voorkomt. het voedsel bestaat uit Hydropoliepen van de geslachten Laomedea en Obelia. | Nederlandse waarnemingen zijn zeldzaam en stammen uit de winter, lente en vroege
zomer, vooral uit mei-juli. | 139768 | Nederland | Zoutwater | |
Driekleurige knuppelslak
Eubranchus cf tricolor
|
Driekleurige knuppelslak
Eubranchus cf tricolor
Zeenaaktslak. Tot 45 mm. Relatief grote en plompe slak met een vrij
groot aantal cerata. Semi-transparant, gelig
of grijswit, rhinoforen met oranje waas, of dezelfde kleur als
tentakels en cerata. Uiteinde cerata met wit puntje, een oranjegele ring
en een smalle witte ring, die gezamenlijk de cnidosac maskeren.
Rhinoforen en tentakels glad. Op
de rhinoforen geen bruine band, in tegenstelling tot de
andere knuppelslakken. Zeldzaam, alleen bekend van de Klaverbank.
Item 1 of 0
| Driekleurige knuppelslak | Eubranchus cf tricolor | | Zeenaaktslak. Tot 45 mm. Relatief grote en plompe slak met een vrij
groot aantal cerata. Semi-transparant, gelig
of grijswit, rhinoforen met oranje waas, of dezelfde kleur als
tentakels en cerata. Uiteinde cerata met wit puntje, een oranjegele ring
en een smalle witte ring, die gezamenlijk de cnidosac maskeren.
Rhinoforen en tentakels glad. Op
de rhinoforen geen bruine band, in tegenstelling tot de
andere knuppelslakken. Zeldzaam, alleen bekend van de Klaverbank. | Afmetingen: Tot 45 mm. Relatief grote en plompe slak.
Kleur: De algemene lichaamskleur is semi-transparant, bleek gelig of grijswit. De rhinoforen kunnen een oranje waas hebben, of dezelfde bleke kleur als de tentakels en cerata. De bij andere knuppelslakken aanwezige bruine band op de rhinoforen ontbreekt, hetgeen karakteristiek is voor deze soort. De cerata zijn transparant, met aan het uiteinde een toegespitst wit puntje, waaronder een bredere gele of oranjegele pigmentring ligt, met direct daaronder bovendien een smalle witte ring. Gezamenlijk maskeren deze de cnidosac. De vertakkingen van de middendarmklier in de cerata vormen een opvallend dunne, oranjebruine tot donkere streep in het midden van de lichte cerata. Juveniele dieren tot ca. 13 mm zijn soms alleen wit, met uitzondering van de vertakkingen van de middendarmklier.
Vorm: Geen schelp. De rhinoforen en tentakels zijn glad, de rhinoforen lijken iets langer. Er is een relatief groot aantal cerata. Deze zijn duidelijk gezwollen, met name bij dieren die op Penneschaft worden aangetroffen. De cerata staan zo dicht op elkaar dat geen duidelijke organisatie in rijen zichtbaar is.
Eieren: De eieren vormen een niet nader beschreven band, met daarin tot 650 embryo’s. Elders zijn eisnoeren aangetroffen van mei tot oktober. Uit de Nederlandse kustwateren zijn tot nu toe nog geen eisnoeren bekend. | Niet genoeg waarnemingen om eventuele trends te kunnen vaststellen. | Van de Europese kust bekend van Groenland, de Witte Zee, Scandinavië, de Britse en Faeröer-Eilanden en de Franse westkust. Elders ook bekend van de Amerikaanse oostkust, Nova Scotia, Maine. Voor de Nederlandse faunalijst is deze soort vermoedelijk een recente aanvulling. De soort is zeer zeldzaam: er is slechts eenmalig één dier van ca. 2 cm aangetroffen op het Nederlandse deel van de Klaverbank (juni 2011), op een restant van een niet nader gedetermineerde hydropoliepensoort. | De soort leeft op hard substraat in het sublitoraal, op diepten van enkele meters tot ten minste 80 m. Vaak aanwezig op plaatsen met een sterkere stroming. In de literatuur wordt gemeld dat deze soort zich voedt met diverse soorten hydropoliepen, met name Geknoopte zeedraad Obelia geniculata, maar ook Penneschaft Tubularia indivisa, Ruwe zeeborstel Hydrallmania falcata, Zeedennetje Abietinaria abietina en Zeespriet Nemertesia sp. Dieren die zich voeden met Penneschaft zijn opvallend plomper, waardoor ze meer op onder andere de ‘Gezwollen knuppelslak’ lijken dan dieren die zich met fijnere hydropoliepen voeden (B. Picton, pers. med.). | | 139771 | Nederland | Zoutwater | MOO |
Gezwollen knuppelslak
Eubranchus farrani
|
Gezwollen knuppelslak
Eubranchus farrani
Zeenaaktslak. Tot 23 mm. De rhinoforen en tentakels zijn glad, kort en ongeveer gelijk in lengte.
De papillen zijn opvallend opgezwollen, aan de uiteinden spits, nooit ingesnoerd. Ze staan tot aan de zijkant van de rhinoforen
ingeplant. In totaal kunnen ca. 10 diagonale rijen voorkomen, van
ongeveer 5 papillen per halve rij, de grootste in het midden op de rug. Grevelingemeer en Oosterschelde. Schaars.
Item 1 of 0
| Gezwollen knuppelslak | Eubranchus farrani | | Zeenaaktslak. Tot 23 mm. De rhinoforen en tentakels zijn glad, kort en ongeveer gelijk in lengte.
De papillen zijn opvallend opgezwollen, aan de uiteinden spits, nooit ingesnoerd. Ze staan tot aan de zijkant van de rhinoforen
ingeplant. In totaal kunnen ca. 10 diagonale rijen voorkomen, van
ongeveer 5 papillen per halve rij, de grootste in het midden op de rug. Grevelingemeer en Oosterschelde. Schaars. | Afmetingen: Lengte tot 23 mm.
Kleur: De lichaamskleur is variabel, maar altijd aanwezig zijn de wit gevlekte uiteinden van de tentakels en rhinoforen en de oranje puntjes en vlekken op het lichaam. Verder hebben de papillen vaak een opvallende gele of oranje, soms witte ring vlak onder de top (bij Nederlandse exemplaren nog niet waargenomen). Witte vlekken op de toppen van de papillen maskeren de cnidosac. De vertakkingen van de middendarmklier in de papillen zijn grijs, lichtbruin tot zalmkleurig.
Vorm: De rhinoforen en tentakels zijn glad, kort en ongeveer gelijk in lengte.
De papillen zijn opvallend opgezwollen, lopen aan de uiteinden spits
toe, zijn nooit ingesnoerd en staan tot aan de zijkant van de rhinoforen
ingeplant. In totaal kunnen ca. 10 diagonale rijen voorkomen, van
ongeveer 5 papillen per halve rij, de grootste in het midden op de rug.
Eieren: Eisnoeren worden afgezet in een klein (3 mm) plat, omhooggericht wit lint, afgezet in twee windingen rond het voedsel. Het eisnoer lijkt sterk op dat van de Bleke knuppelslak.
Overig: Elders in Europa zijn ook rode, bruine, tot bijna zwarte exemplaren, evenals dieren met een goudkleurige waas en dieren met oranje tot lichtgele pigmentvlekken op de toppen van de papillen. Een volledig wit lichaam waarop het oranje pigment is vervangen door wit, komt ook voor. | | In 2003 aangetroffen in het zuidwestelijke deel van het Grevelingenmeer bij Scharendijke en Den Osse. Daarnaast is de soort in 2001 en 2011 uit de Oosterschelde gemeld, maar deze determinaties konden niet worden geverifieerd. Ook voor de determinaties van 2003 geldt dat deze uitsluitend zijn gebaseerd op externe kenmerken. | In het sublitoraal op hard substraat in al dan niet beschutte gebieden, waar het voedsel voorkomt. Het voedsel bestaat uit verschillende soorten hydropoliepen, waaronder Zeepluim Aglaophenia pluma en soorten uit het geslacht Obelia .Nederlandse waarnemingen komen vooral uit mei-juli. Nederlandse waarnemingen zijn zeldzaam en stammen uit de winter, lente en vroege zomer. | | 139766 | Nederland | Zoutwater | MOO |