Doggersbank

De Doggersbank is de grootste zandbank in de Noordzee. Deze bank van ongeveer 250 kilometer lengte een een gemiddelde breedte van 64 kilometer ligt op zijn ondiepste punt 18 meter onder het water oppervlak en daarmee steekt hij ongeveer 22 meter boven de omringende omgeving uit. Van oorsprong was het een zandwal die ontstaan is in de laatste IJstijd. De bank bestaat uit fijn tot grof zand met aan de randen overgangen naar slib. De Doggersbank loopt niet alleen door het Nederlandse deel van de Noordzee maar ook door het Engelse, Duitse en Deense deel daarvan.

Het water boven de Doggersbank is continu in beweging en van een gemixte samenstelling. In de winter is het water zo helder dat er kiezelwieren op de bodem kunnen groeien. De productie van fytoplankton is echter te kort om copepoden van voldoende energie te voorzien. Op de bank leven voornamelijk Rechtsgestreepte platschelpen en het Tweetandschelpje. Op de bank komen ook enkele zeldzamere soorten voor waaronder de Wulk, de Otterschelp, de Artemisschelp en de Dodemansduim.

De randen van de bank, met de overgangen naar de meer slibrijke gebieden, bieden beduidend meer leven. Primair leeft hier de brokkelster en het is een belangrijk paaigebied voor Haring, Schol, Wijting en Kabeljauw. Grote hoeveelheden Spiering en Smelt trekken ook vele vogels. In de winter is dat te merken aan de grote aantallen Papegaaiduikers en Kleine alken. Witsnuitdolfijnen en Bruinvissen zijn ook vaak in de buurt van de Doggersbank te vinden.

Aan deze visrijkheid heeft de bank ook zijn naam te danken. Een Dogger is de oud-Hollandse naam voor een schip dat voornamelijk op Kabeljauw, Dogge, viste. De Engelsen kennen ook Dog-fish als naam voor Kabeljauw, en de Fransen Doguet voor Gul (jonge Kabeljauw).

De Doggersbank is bij de Europese Unie aangemeld als Natura 2000-gebied op grond van de Habitatrichtlijn. De rode lijnen op de kaart geven de grenzen van het Nederlandse deel weer.

Enkele kenmerkende schelpdiersoorten die op de Doggersbank leven zijn hieronder afgebeeld.